Άγιος Αντώνιος: Ο Aγιος Αντώνιος γεννήθηκε στο Κομά, χωριό στην άνω Αίγυπτο περίπου το 250 μ.Χ. Οι γονείς του ήταν πλούσιοι για την εποχή και του μετέδωσαν την χριστιανική ευλάβεια που τους διέκρινε.
Τα πρώτα χρόνια
Δεν μορφώθηκε όπως θα περίμενε κανείς και αυτό γιατί οι γονείς του προσπάθησαν να τον κρατήσουν ανεπηρέαστο από τις ειδωλολατρικές γνώσεις που παρείχαν τα σχολεία της εποχής του. Την εποχή αυτή υπήρξαν άγριοι διωγμοί κατά των χριστιανών με αυτοκράτορες τον Διοκλητιανό και Μαξιμιανό.
Οι γονείς του έφυγαν από τη ζωή νωρίς. Στην ηλικία των 19 ετών βρέθηκε μόνος με μια αδελφή. Ο θάνατος των γονιών του τον έβαλε σε σκέψη για τα σημαντικά θέματα στη ζωή. Μπήκε, λοιπόν, στο δίλημμα τι να ακολουθήσει, τα λόγια του Χριστού να πουλήσει όλα τα υπάρχοντά του ή να κάνει μια κοσμική ζωή. Η ματαιότητα για τα κοσμικά τον οδηγεί να πουλήσει όλα τα κτήματά του. Τα χρήματα από την πώληση τα μοίρασε φτωχούς και στην Εκκλησία, αφού αποκατέστησε οικονομικά την αδελφή του.
Ο δρόμος προς την πνευματική αρετή
Τελειώνοντας με τις κοσμικές υποχρεώσεις αρχίζει αυστηρή νηστεία και προσευχή και βοηθάει όσους έχουν ανάγκη. Δεν του αρκεί όμως αυτό και έτσι αναχωρεί για την έρημο. Δεν υπήρχαν τότε μοναστήρια όπως σήμερα. Βρίσκει όμως έναν γέροντα, ασκητή, και γίνεται υποτακτικός του, αναλαμβάνει, δηλαδή, να καθοδηγήσει τον νεαρό Αντώνιο στην πνευματική αρετή. Κάνοντας υπακοή στον γέροντα ο Αντώνιος ασκείται στην προσευχή, στην αγρυπνία και στην νηστεία. Τρώει μία φορά τη μέρα και μόνο ένα κομμάτι ξερό ψωμί και λίγο νερό. Άλλοτε πάλι περνούν μέρες χωρίς καθόλου τροφή.
Φτάνει σε ύψη πνευματικά και αφού νικάει όλες τις επιθέσεις των δαιμόνων, ιδρύει 2 μοναστήρια στις όχθες του ποταμού Νείλου. Κατά τον διωγμό του Μαξιμιανού πήγε στην Αλεξάνδρεια αποφασισμένος να μαρτυρήσει, αν χρειαζόταν. Εκεί βοηθά τους χριστιανούς και στηρίζει τους μάρτυρές μέχρι την τελευταία τους στιγμή. Μετά το τέλος του διωγμού επιστρέφει στην έρημο, στο όρος που μέχρι και σήμερα ονομάζεται όρος του Αγίου Αντωνίου.
Το τέλος του Αγίου
Ο Μέγας Αντώνιος έζησε μέχρι τα 105 χρόνια του και κοιμήθηκε το έτος 356 μ.Χ. Θεωρείται ο πατέρας του μοναχισμού. Έβγαλε 2 άξιους μαθητές, τον Μέγα Αθανάσιο και τον Σεραπίωνα. Το μέρος του ενταφιασμού του θέλησε να μείνει κρυφό. Λέγεται ότι τα λείψανά του μεταφέρθηκαν στην εκκλησία του Αγίου Ιωάννου στην Αλεξάνδρεια το 561 μ.Χ. και από εκεί στην Κωνσταντινούπολη. Τον 11ο αιώνα τα παρέλαβε ο Γάλλος Ζοσλέν, ο οποίος τα εναπόθεσε στο Αββαείο του Αγίου Αντωνίου, πόλη της Ν.Α. Γαλλίας (Saint-Antoine-l’Abbaye), όπου πιθανότατα βρίσκονται σήμερα.