Η αγάπη στο βαθύ κόκκινο!
Δεν είμαστε όλοι συμβατοί δότες συναισθημάτων και δεν θα γίνουμε ποτέ.
Ευλογημένοι όλοι όσοι στην παιδική τους ηλικία είχαν την τύχη να εισπράξουν αγάπη και να πορεύονται μαζί της.
Η ζωή μου έμαθε, από τα παιδικά μου χρόνια να μπορώ να αγαπώ αληθινά , είχα την τύχη και την ευλογία να μου δοθεί απλόχερα η αγάπη, ώστε να μπορώ σήμερα με την σειρά μου να την προσφέρω και εγώ.
Μην μπερδεύεις την αγάπη με τον έρωτα και τον ενθουσιασμό, αυτό το μπαλόνι που φουσκώνει ξαφνικά, επικίνδυνα και με τον ίδιο ξαφνικό τρόπο ξεφουσκώνει.
Σου μιλώ για ένα συναίσθημα δυνατό αληθινό και μοναδικό, συναίσθημα που δεν έχει χρονικούς περιορισμούς δεν βασίζεται στο πάρε δώσε των εμπορικών συναλλαγών. Δεν θα βρεις τρόπο να το αγοράσεις, το ξέρεις άλλωστε, ακόμα και αν έχεις όλα τα πλούτοι του κόσμου.
Μέσα από την ανιδιοτελή αγάπη γίνεσαι ένας ολοκληρωμένος, κατασταλαγμένος και ώριμος άνθρωπος, έτοιμος να δώσεις χωρίς να περιμένεις να πάρεις, δεν είναι εύκολο χρειάζεται να πάθεις για να μάθεις!
Είναι αυτή η αγάπη που αντέχει να συγχωρεί και να ζητά συγγνώμη. Είναι η ψυχή που πλημυρίζει με ευτυχία όταν αντικρίζεις τους ανθρώπους που αγαπάς να χαμογελάνε και ας μην είσαι εσύ η αιτία.. Είναι η αποδοχή όλων όσων είσαι. Αυτή η αγάπη που φωνάζει σε όλες τις γλώσσες του κόσμου “είμαι εδώ”…. “Eχω πάντα μια αγκαλιά για σ’ένα” ! Τις μέρες που τα έχεις βάλει με τον εαυτό σου, μ’εμένα με όλους.
Έτσι εξελίσσομαι εγώ!.
Ξεχώρισα ανθρώπους που τους “φώναξα σ’ αγαπώ”. Δεν χρειάζεται να σ’ έχω ανάγκη για να σε σ’ αγαπώ.
Κι αν μου πεις και εγώ… ίσως να χαρώ, αν πάλι δεν μπορείς, φτάνει που νοιάζομαι εγώ, μακριά από την κτητικότατα και τον εγωισμό.
Κι αν χρειαστεί να βραχώ για να μην βραχείς, φώναξε με θα σε ακούσω και από την άλλη άκρη της γης!.
Γράφει η Αγνή Τσίπου( αναδημοσίευση)