Η αυστηρότερη νηστεία για τους Ορθόδοξους Χριστιανούς είναι η νηστεία της Μεγάλης Παρασκευής.
Οι πρώτοι Χριστιανοί την περίοδο της νηστείας έτρωγαν μόνο νερό και ψωμί, κάτι το οποίο ακολουθείται και στις μέρες μας σε μοναστικές κοινότητες κοινότητες όπως το Άγιο Όρος.
Στις πόλεις και στα χωριά τα φαγητά την Μεγάλη Παρασκευής μαγειρεύονται αλάδωτα και συνηθίζεται να προστίθεται ξύδι, σε ανάμνηση του περιστατικού με τον στρατιώτη που έδωσε στον Ιησού ξύδι, όταν Εκείνος ζήτησε νερό.
Πολλοί είναι εκείνοι που ειδικά τις ημέρες της νηστείας όπως αυτές της Μεγάλης Εβδομάδας θέτουν ειλικρινώς ή προβοκατόρικα το ερώτημα: Γιατί νηστεύουμε το λάδι αλλά όχι τις ελιές….
«Γιατί σε καιρό νηστείας νηστεύουμε το λάδι και τρώμε ελιές;»
Σύμφωνα με την Εκκλησία, η πλήρης νηστεία συνίσταται στην πλήρη αποχή τροφής ή στην ξηροφαγία. Βέβαια επειδή μια τέτοια πρακτική δεν μπορεί να εφαρμοστεί από το λαό, έχει επικρατήσει η νηστεία να βασίζεται στην κατανάλωση τροφών χωρίς αίμα.
Στο πλαίσιο αυτό, οι τροφές που επιτρέπεται να καταναλώσουν οι νηστεύοντες είναι οι καρποί της γης, τα όσπρια, τα μαλάκια και τα οστρακοειδή. Δεδομένου αυτού του κάνονα, οι ελιές θεωρούνται νηστίσιμη τροφή, καθώς αποτελούν καρπό της γης. Αντίθετα, η απαγόρευση σε κάθε μορφής λαδιού στηρίζεται κυρίως στο γεγονός ότι είναι προϊόν επεξεργασίας και με την προσθήκη λαδιού το φαγητό νοστιμίζει οπότε χάνεται το νόημα της νηστείας.